W IV w. po upadku cesarstwa rzymskiego Turyn zajęli barbarzyńcy; miasto stało się stolicą państwa Longobardów, a następnie częścią cesarstwa Franków.
W 1046 r. dzięki małżeństwu hrabiny Adelajdy i hrabiego Odo z dynastii
sabaudzkiej miasto połączono z Sabaudią. To właśnie dzięki dynastii
Sabaudów powstały eleganckie aleje, kościoły, pałace i dzieła sztuki. W
1418 r. Turyn został stolicą Piemontu, zaś od 1720 r. Królestwa Sardynii.
W latach 1536-1562 miasto zajmowali Francuzi, którzy je ufortyfikowali.
W tym czasie nastąpił szybki rozwój i rozbudowa Turynu, w 1570 r.
zamieszkiwało go 30 tys. ludności, a pod koniec XVIII w. już 90 tys.
Podczas wojny o sukcesję hiszpańską w roku 1640 i 1701 r. ponownie
został oblężony przez Francuzów. Warto dodać, że Francuzi jeszcze w
czasie wojny napoleońskiej próbowali zdobyć miasto. Zajęli Turyn w 1798
r., a w1801 r. został przyłączony do Francji. W 1815 r.
miasto zwrócono dynastii sabaudzkiej, stając się głównym ośrodkiem
włoskiego ruchu narodowego i miejscem azylu politycznego emigrantów
politycznych z całej Italii (zwłaszcza po 1849 r.). W 1862 r. Turyn stał
się na trzy lata stolicą formującego się państwa włoskiego. Potem
stolicę przeniesiono do Florencji, a Turyn utracił
swoje znaczenie polityczne. W XIX i XX w. miała miejsce szybka
industrializacja miasta. Torino stało się centrum jednego z największych
regionów przemysłowych Włoch; powstały zakłady Fiata, zawiązał się też silny ruch robotniczy.
XX wiek
Do XX w. Turyn pozostał jednak stolicą elit oraz
najważniejszym ośrodkiem kulturalnym we Włoszech (m.in. jedyny ośrodek
secesji w kraju). W czasie II wojny światowej (po 1943 r.) w Republice
Salo (Włoska Republika Socjalna – marionetkowe państwo) powstał ośrodek
ruchu antyfaszystowskiego. Miasto poważnie ucierpiało podczas nalotów
bombowych; zostało wyzwolone w 1945 r. podczas powstania kwietniowego.
Po wojnie nastąpił szybki rozwój przemysłu, głównie motoryzacyjnego,
skupionego wokół koncernu Fiata. Właściciele fabryki należą obecnie do
najbardziej wpływowych rodzin we Włoszech. A co zostało po dawnych
władcach Turynu? Na pewno wyniosłe pałace, barokowe bulwary, bogate
kościoły i kolekcje malarstwa.
